İlk Ders

Eğitim ve öğretimin hayatımızda ki önemi tartışmasız çok büyük. Düşünmeye teşvik eden her eğitim programı elbette ki başarıya ulaşmalıdır.Işıl ışıl gözlerle bilgiye muhtaç minikleri basmakalıp,batıl ve bilimden uzak bir anlayışın kucağına atmak büyük bir felaket olur. Gözümüzden sakındığımız evlatlarımızın yediğine, içtiğine dikkat ettiğimiz kadar eğitimine de önem vermeliyiz. Mide ne kadar açsa beyinde o kadar aç ! Bundandır ki miniğimize en iyi eğitimi vermek için kollarımızı sıvadık daha çok ufak ama temelden başlamak en doğrusu.Günümüzde bile erken -okul öncesi eğitimin önemini bilmeyen kalmamıştır galiba.

İki gün önce sürekli oyun grubuna katılmak için deneme dersi yaptık.Hafta içi üç gün ve iki saat olarak başlamasını istedik. Neyse gelelim deneme dersine :) Okula girer girmez Belis'i elimden kapıp sınıfa götürdüler ne olduğunu anlayamadan ,birazda heyecanlıydım açıkçası ilk defa bir sınıfta yaşıtlarıyla beraber iki öğretmen eşliğinde oyun oynayacaktı.Beni öğretmen odasına aldılar ,kamerayla sınıfı izlettiler iki saat boyunca.Eve geldiğimde boynumun sağ tarafının ağrıdığını hissettim :) Onu izlerken gülümsüyor, kendi kendime söyleniyor ,sandalyeye oturamadığını görünce koşup gitmemek için  ayaklarıma hakim oluyordum. Beni sevindiren sınıfa çabuk alışması ve arkadaşlarıyla oyun oynamasıydı.

İlk dersimiz olduğu için anneanneye,dedeye,halaya,babaanneye,dayıya daha sonra geniş bir rapor sunduk ,Mutlu olduk ailece ,ilk eğitim günü ''denemeden de olsa ''bizi oldukça duygulandırmıştı.Pazartesi kayıt olup derslere başlayacak (oyunlara).İlk hafta orada yine boynum bükük bir şekilde o izleyeceğim.Sonrası için şuan bir planım yok :)

 http://katkisizsevgi.com/yepyeni-bir-hayat/ sitesinde okula dönüş yazılarıyla size yardımcı olacak büyük bir rehber var. Yepyeni bir hayat adlı yazının içeriği tamda bize uygun bu yazıyı okuduktan sonra olayı dramatikleştirmekten elimden geldiğince kaçınmaya çalıştım ve çalışacağım da , olayı iyice zora sokmanın bir anlamı yok  en sağlıklı şekilde çözüme kavuşturmanın yollarına bakmalıyız, şöyle ki ;

Büyük gün:
1. Onu rahatlatın. En sevdiği oyuncağı ya da bebeği yanına alması pek hoş karşılanmayabilir. Ama sırt çantasının içine ailenizin bir fotoğrafını koyabilirsiniz. Bu, ona güvence verecektir.

2. “Hoşça kal demeyi” dramatikleştirmeyin. Ona kocaman sarılın ve “seni seviyorum, gün bitiminde gelip seni alacağım” deyin. Bu yeterli olacaktır. Ağlarsa, vedalaşmayı uzatmayın.

3. Etrafta dolanmayın. Sizi sınıfın kapısından bakarken görürse daha da endişelenecek ve “annem hala beni izlediğine göre burası kötü bir yer olmalı” diye düşünecektir. Sınıftan uzaklaşın!

4. Gün sonuna gelince, onu almaya gittiğinizde sanki yıllardır görüşmüyormuş gibi davranmayın. Size koşup sarılmak isteyebilir ya da tüm bu eğlenceden onu aldığınız için canı sıkılabilir. Onu ne kadar özlediğinizi, günün onsuz geçmediğini söylerseniz sizi üzdüğünü düşünüp o da üzülecektir.