Merhaba ben geldim :)Yıllar öncede çok bilinen bir blog sitesinden başlamıştım yazmaya ama araya dersane,üniversite girince yarım kaldı ve dahada yazmadım.O blogda tekrar başlamak yarım kalan bir şiiri devam ettirmek gibi geldiği içinde yeni bir blog aldım :) Başlığım ''Mars'tan kovulan Dünyalı '' düşündüğüm zaman diyorum biz dünyalılar adımımızı attığımız her yere bir virüs gibi yayılıyor ve yavaşça kimi zamanda hızlıca çehresini değiştirip yok ediyoruz.Doğaya karşı çok saygısızca davranıyoruz.'Hey adamım kendine gel ,sen bu dünyanın sahibi değilsin!!!' babamızın malı gibi kullanmayı nede çok seviyoruz değil mi? Diyelim ki Mars'a gittik .Gelmemizle gitmemiz bir olur ,kovar bizi Marslılar(?) Burayı çöplük yapamazsın evine dön bebeğim derdi Marsinyo:) Her şey eğitimden geçiyor demek isterdim ama kapitalizmin çoraklaştırdığı bu dünyada kapital sistemin başındaki insanlar da rekabet içinde olan eğitimli kişiler.Doğayı sevmek ,toprak anaya saygı göstermek iç güdüsel bir şey olmalı.Aslında insan her gün teşekkür etmeli toprak anaya,bunca nankörlüğe bunca umursamazlığa rağmen hala bizim karnımızı doyuruyor tam bir anne değil mi?Küçüklüğümden beri ya banyoda ya da uyku tutmayan gecelerde annemin,babamın öldüğünü düşünür ağlardım.Kendi kendime acı çektirirdim eminim benim gibi milyonlarca insan var.Peki toprak ana ölürse bizde ölmez miyiz? Resim yapmaya başladığım yıllarda tahmini altı yedi yaşlarımda babamın yaptığı resmi hiç unutamıyorum. A4 kağıda siyah kurşun kalemle dağ çizmişti yanlarda bir kaç ağaç ve dağın eteklerinden yere kadar ağlayan bir kadın.
-Baba bu kadın kim?
-Toprak ana
-Peki neden ağlıyor?
-Çünkü insanlar onun ağaçlarını yaktı,çiçeklerini kopardı,toprağına su vermedi .O an kafamda şimşekler çakmıştı.Ve çok üzülmüştüm toprak anaya.O günden bugüne olabildiğince saygılı davranmaya çalışıyorum doğaya ve tüm canlılara.Kısaca biz doğaya sahip çıkarsak o da bize sahip çıkar... İlk giriş için fena olmadı değil mi? Ne dersiniz ? :)
Bu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSil